บทที่ 110 รับความปรารถนาของหัวใจของเขา

มาร์ตินขบกรามแน่น ดวงตาล็อกอยู่ที่โซฟีด้วยแววตาคมกริบราวกับจะตัดแก้วได้ แต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา มีเพียงความเงียบงันที่หนักอึ้งคั่นกลางระหว่างคนทั้งสอง

อิซาเบลล่าคล้องแขนโซฟีพลางส่งยิ้มให้เธออย่างรวดเร็วเพื่อปลอบใจ โดยไม่แม้แต่จะชายตามองมาร์ติน

“ช่างเขาเถอะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเบาสบายแต่หนักแน...